മറുപടി കേൾക്കാനിക്കരയിൽ
ഒരുപിടി കദന ഭാരവുമായൊരു
കവിതന്റെ ഹ്യദയമിരിപ്പു
വഹ്നിയിൽ തപം ചൈത വീറും
ഈ മണ്ണിന്റെ നേരും
പിന്നെ നിന്നെ നീയാക്കിയനിന്ന-
മ്മതൻ നൊവും പ്രാർത്ഥനയും
ആയിരം മലവെളള മൊഴുകുന്നതും
പേമരിയും കൊടുംങ്കാറ്റും കണ്ടതല്ലേ!
ഒടുവിലേതു ഗിരിയുമിളകുന്ന
മനമോഹിതൻ മാദകത്വവും കണ്ടതല്ലേ
പതറാതെ അക്കൊടും കുഴികളിൽ
വീഴാതെ ഇന്നും കാത്തിരിപ്പൂ
തൻ ഹ്യദയ വീണയിൽ
കളകളം സംഗീതമായി....
തേൻ മാരിയണവൻ, തുയിലുണർത്താണു
ടുക്കിന്റെ താളമായ്‌
ഉയരുന്ന ചേറിന്റെ പാട്ടായ്‌
ആദിയായ്‌, മധ്യമായ്‌...
എങ്കിലും ഉള്ളിന്റെയുള്ളിൽ
തപിക്കും കിളിക്കു തൻ കൂടുവിട്ടെങ്ങും
ഉയരാൻ കഴിയത്തൊരസ്വസ്തത
ആ കാത്തിരിപ്പിൻ നിശ്വാസമാകുന്നു
ഒടുവിലാ ശാന്തിതൻ ചക്രവാളത്തി
ലേക്കുർന്നിറങ്ങിപ്പരക്കും
കരകവിയും സ്നേഹച്ചുകപ്പും
സ്വപ്നവും കണ്ടിന്നും കാത്തിരിപ്പൂ
(ആദ്യ കാല സമ്പാദ്യത്തിലൊന്ന്)
കേൾക്കൂ
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ